Skontaktuj się

Okulistyka – Prywatna klinika okulistyczna MML


Centrum Medyczne MML Warszawa proponuje swoim pacjentom usługi nowoczesnej kliniki okulistycznej, mieszczącej się przy ulicy Bagno 2. W naszej klinice okulistyki oferujemy szeroki zakres usług, m.in. kompleksową diagnostykę wraz z rozszerzonymi badaniami specjalistycznymi oraz najnowocześniejsze zabiegi okulistyczne w ramach tzw. chirurgii jednego dnia. Dowiedz się więcej.

Prywatna klinika okulistyczna MML w Warszawie

Nowoczesna klinika okulistyki Centrum Medycznego MML oferuje kompleksowe usługi. Zajmujemy się diagnostyką oraz leczeniem chorób oczu, a także wad narządu wzroku.

Proponujemy liczne badania, a gdy to konieczne – wykonujemy zabiegi i operacje okulistyczne, które poprawiają zdrowie i jakość życia pacjentów. Nasza klinika oczu jest wyposażona w sprzęt światowej klasy. Stosujemy najnowsze metody chirurgii okulistycznej, dzięki którym czas rekonwalescencji i powrotu do funkcjonowania po operacji oka staje się jeszcze krótszy.

Specjaliści MML posiadają rozległą wiedzę, dzięki czemu przeprowadzamy operacje z zakresu plastyki powiek, pamiętając, że to nie tylko domena medycyny estetycznej, a także operacje zaćmy, zabiegi na drogach łzowych i iniekcje doszklistkowe (zastrzyki podawane w chore oko, stosowane m.in. w leczeniu zwyrodnienia plamki żółtej).

Nasza przychodnia okulistyczna jest usytuowana w kameralnym otoczeniu, w samym centrum Warszawy, co sprawia, że łatwo do niej dojechać.

Czym zajmuje się okulistyka

Okulistyka jest dziedziną medycyny, zajmującą się budową, czynnościami, rozpoznawaniem schorzeń i leczeniem oczu. Termin pochodzi od łacińskiego terminu oculus – oko.

Chociaż największy rozwój okulistyki przypada na czasy nam bliskie, ta dziedzina medycyny pojawiła się już u zarania dziejów. Ponieważ wzrok jest niezwykle ważnym dla człowieka zmysłem, a oko delikatnym narządem, od najdawniejszych czasów usiłowano leczyć jego choroby i szukać sposobów na polepszenie widzenia.

Chirurgia okulistyczna – historia

Zapewne nie wszyscy wiedzą, że już w czasach starożytnych wykonywano wiele zabiegów okulistycznych. Pierwsza wzmianka o operacji oka pojawiła się w Kodeksie Hammurabiego – jest w nim mowa o usunięciu ropnia worka łzowego. Natomiast pierwowzór soczewki został wymyślony już w Starożytnej Grecji, gdy zaobserwowano, że kuliste naczynie wypełnione wodą ma moc powiększania przedmiotów.

Wiemy też, że w II w. n.e. najwybitniejszym chirurgiem praktykującym na terenie Cesarstwa Rzymskiego i zajmującym się również okulistyką, był Grek, Antyllos, który umiał m.in. operować zaćmę przez wepchnięcie soczewki w głąb gałki ocznej.

Okulistyka rozwijała się również na wschodnim kontynencie. Lekarze z Chin, wśród wielu innych wynalazków, odkryli także okulary, których używali prawdopodobnie już w V w. n.e. Jednakże inne źródła wskazują, że powstały one tam dopiero w XV w., podczas gdy w Europie zostały wynalezione na przełomie XIII i XIV w.

W czasach nowożytnych pierwszą opisaną operację okulistyczną wykonał w 1583 r. Niemiec, Georg Bartisch. Usunął on gałkę oczną pacjentowi choremu na raka. Jednakże wyodrębnioną z medycyny ogólnej okulistykę prowadził, w ramach swoich zajęć w Akademii Krakowskiej, dopiero pod koniec XVIII w. Rafał Józef Czerwiakowski. Lecz za twórcę polskiej gałęzi tej nauki, uważa się Wiktora Feliksa Szokalskiego, który w 1823 r. założył w Warszawie Instytut Oftalmiczny.

W Europie pierwsza nowożytna operacja oka, polegająca na usunięciu zmętniałej soczewki, odbyła się w roku 1747. Przeprowadził ją francuski lekarz, Jacques Daviel. Z kolei w 1827 r. powstały pierwsze okulary, projektu George’a Biddella Airy’ego, a w 1784 r. w Stanach Zjednoczonych okulary dwuogniskowe skonstruował Benjamin Franklin. W Polsce produkcja soczewek okularowych zaczęła się w latach 30. XX w.

Kim jest okulista

Obecnie lekarz okulista staje się osobą pierwszego kontaktu, gdy z naszym wzrokiem lub oczami zaczyna dziać się coś nieprawidłowego oraz kiedy pojawiają się problemy z widzeniem, dokuczają nam bóle oczu i głowy lub stwierdzamy jakieś niepokojące zmiany w obrębie układu wzrokowego.

Okulista zajmuje się leczeniem wad wzroku oraz chorób narządów wzroku, takich jak zez, jaskra, zaćma, zapalenie spojówek czy nowotwory. Jest on specjalistą od budowy oka i diagnozuje powyższe schorzenia zarówno u osób dorosłych, jak i u dzieci. Może on także, po stwierdzeniu konkretnej wady wzroku, dopasować właściwe okulary lub soczewki kontaktowe.

Lekarz okulista zajmuje się również leczeniem chorób:

  • gałki ocznej: zaćma, zapalenie rogówki, bielmo,
  • powiek: np. nowotwór podstawnokomórkowy powiek,
  • oczodołu: jaskra, zapaleniem oczodołu, ropawica,
  • nerwu wzrokowego: niedowidzenie połowicze skroniowe,
  • spojówek: zespół suchego oka, zapalenie i zmiany barwnikowe spojówek, wylewy podspojówkowe,
  • narządu łzowego: zapalenie gruczołu łzowego, woreczka łzowego czy kanalika łzowego.

Kiedy należy zgłosić się do okulisty

Obecnie pacjenci pojawiają się u okulisty nie tylko w momencie, gdy zauważą u siebie problem ze wzrokiem, ale również po to, by wykonać badania wstępne lub okresowe. Warto też regularnie badać się u okulisty w ramach profilaktyki – umożliwi to bowiem wykrycie chorób już na ich początkowym etapie. Jest to istotne szczególnie w przypadku osób, które są genetycznie obciążone chorobami i wadami wzroku.

Nie wszyscy zdają sobie sprawę, iż każda osoba pracująca przy komputerze powinna regularnie badać swoje oczy. Pomijając fakt, że obcowanie z monitorem osłabia je, to – przez spowolnione mruganie – wysusza ono również śluzówkę. Należy o tym pamiętać zwłaszcza w przypadku dzieci, gdyż problemy ze wzrokiem mogą przysparzać im wielu kłopotów w szkole.

Natomiast u dorosłych konieczność zbadania wzroku pojawia się dodatkowo podczas badań lekarskich niezbędnych do zdania prawa jazdy oraz jest często potrzebna przy zatrudnieniu. Aby zezwolić na podjęcie pracy w niektórych zawodach, lekarz medycyny pracy ma bowiem obowiązek skierować pacjenta do okulisty, w celu sprawdzenia, czy w związku z prawidłowym widzeniem może zajmować konkretne stanowisko.

Natomiast bezwzględnie należy umówić wizytę u okulisty w przypadku zaobserwowania u siebie:

  • pogorszenia ostrości wzroku,
  • przekrwienia oka,
  • podwójnego widzenia,
  • pojawienia się tzw. mroczków przed oczami,
  • światłowstrętu,
  • zaburzenia pola widzenia,
  • swędzenia i pieczenia gałki ocznej,
  • mrużenia oczu podczas czytania,
  • częstego mrugania,
  • silnego bólu oczodołu,
  • silnych i uporczywych bólów głowy.

Jak przygotować się do badania okulistycznego

Przygotowując się do wizyty w gabinecie okulistycznym, należy zebrać informacje o wszystkich swoich dolegliwościach, co ułatwi lekarzowi postawienie wstępnej diagnozy. Dobrze więc zastanowić się jeszcze przed badaniem, by móc udzielać lekarzowi przemyślanych i miarodajnych odpowiedzi na pytania.

Dla okulisty ważne jest, jakie pacjent ma dolegliwości i od kiedy je odczuwa, czy występują one po raz pierwszy, czy też mają charakter nawracający. Istotne jest również, czy dotyczą jednego czy obu oczu. Na pewno lekarz okulista zapyta też pacjenta o jego wzrok w dzieciństwie,  a także o to, czy nosił kiedyś okulary i czy w jego rodzinie występują choroby narządów wzroku. Będzie się też chciał dowiedzieć o ogólny stan zdrowia pacjenta i zażywane przez niego leki.

Do kliniki okulistycznej należy udać się bez makijażu, ponieważ utrudnia on rozpoznanie objawów różnych schorzeń oraz jest przeszkodą w badaniu ciśnienia wewnątrzgałkowego. Ponadto pyłek z kredki lub tuszu może podczas badania dostać się do oka. Najlepiej jest tego dnia makijażu nie wykonywać wcale, ale jeżeli sytuacja na to nie pozwala, warto przynajmniej zmyć go dokładnie przed badaniem.

Również soczewki kontaktowe utrudniają badanie wzroku. Należy je zdjąć przed wizytą u okulisty, gdyż uciskają soczewkę na rogówce, co może być przyczyną błędnego pomiaru.

Najczęściej występujące choroby oczu i wady wzroku

Specjaliści wyróżniają dwie postacie zwyrodnienia plamki związanego z wiekiem – suchą i wysiękową (zwaną też wilgotną, mokrą lub neowaskularną).

Postać sucha AMD, dotycząca 80-90% chorych, postępuje powoli (przez miesiące lub lata) i na ogół w mniejszym stopniu upośledza widzenie. Postać sucha choroby może przejść w wysiękową.

Postać wysiękowa AMD występuje rzadziej i jest bardziej agresywna. Często przebiega dynamicznie. Może spowodować stosunkowo nagłe obniżenie ostrości wzroku.  Nieleczona postać mokra AMD niemal w każdym przypadku prowadzi do nieodwracalnej utraty widzenia centralnego, czyli do praktycznej ślepoty. Jak wspomniano wyżej, widzenie peryferyjne pozostaje niezmienione, ale jest ono niewystarczające do utrzymania samodzielności pacjenta.  

Rozpoznanie postaci wysiękowej powinno zatem skutkować pilnym wdrożeniem leczenia AMD. Każde opóźnienie grozi szybką, nieodwracalną utratą wzroku.

Krótkowzroczność

Krótkowzroczność inaczej zwana jest miopią. W oku z taką wadą moc łamiąca układu optycznego oka jest zbyt duża lub gałka oczna jest zbyt długa w stosunku do mocy łamiącej układu optycznego. Skutkuje to tym, że promienie światła wpadające do oka skupiają się przed siatkówką. Osoby krótkowzroczne nie widzą wyraźnie przedmiotów daleko położonych. Do korekcji tego schorzenia używa się okularów lub soczewek kontaktowych o mocy ujemnej, popularnie zwanych „minusami”. Rozróżniamy krótkowzroczność małą – do 3 dioptrii, średnią – od 3 do 6 dioptrii oraz wysoką – powyżej 6 dioptrii.

Dalekowzroczność

Dalekowzroczność to wada wzroku, w wyniku której promienie światła wpadające do oka skupiane są za siatkówką, na skutek zbyt małej siły łamiącej układu optycznego oka lub zbyt krótkiej długości gałki ocznej. W konsekwencji oko z nadwzrocznością źle widzi w dal i z bliska. Dalekowzroczność koryguje się okularami lub soczewkami kontaktowymi o mocy dodatniej.

Astygmatyzm

Astygmatyzm jest wadą wzroku polegającą na tym, że moc łamiąca układu optycznego oka nie jest jednakowa w każdym przekroju. Astygmatyzm skutkuje niewyraźnym widzeniem, niezależnie od odległości na jaką patrzy osoba obciążona tą wadą. Jego charakterystycznym objawem jest niewyraźne widzenie podczas prowadzenia auta nocą. Koryguje się go za pomocą okularów lub soczewek kontaktowych z cylindrami, czyli tzw. torycznych.

Prezbiopia, czyli starczowzroczność

Prezbiopia to fizjologiczny proces, który dotyczy wszystkich ludzi po czterdziestym roku życia. Z biegiem lat soczewki oczu tracą swą elastyczność, co objawia się pogorszeniem ostrości widzenia, zwłaszcza z bliska i przy niekorzystnym oświetleniu. Dzieje się to na skutek zmniejszenia lub całkowitej utraty zdolności akomodacyjnych oka. Wada ta ogranicza zdolność oka do dostosowania się do wyraźnego widzenia w takim stopniu, w jakim było to możliwe w młodszym wieku. Prezbiopię, na całe szczęście, można w prosty sposób korygować.

Zespół suchego oka

Zespół suchego oka jest schorzeniem oczu występującym bardzo często. Badania epidemiologiczne wykazały go u 11-17 proc. dorosłych osób. Najbardziej charakterystyczne objawy zespołu suchego oka to pieczenie oczu i uczucie suchości. Do innych symptomów należą: wydzielina surowicza w worku spojówkowym, przekrwienie i uczucie piasku pod powiekami.

Objawy tej dolegliwości nasilają się szczególnie zimą oraz w czasie pracy przy komputerze. Natomiast u kobiet występują bardzo często w czasie zespołu napięcia przedmiesiączkowego i przed menopauzą.

Schorzenie to spowodowane jest przez nieprawidłowe nawilżanie powierzchni oka przez film łzowy, a przyczyną tej dysfunkcji bywa jego nieprawidłowy skład lub nadmierne parowanie. Efektem tych zaburzeń staje się wówczas wysychanie rogówki i spojówki.

Zespół suchego oka towarzyszy również chorobom autoimmunologicznym (takim jak zapalenie stawów, kolagenoza czy twardzina skórna), dermatologicznym i neurologicznym. Może on także występować po laserowych zabiegach refrakcyjnych rogówki, stosowaniu ogólnym różnych leków, a także u palaczy tytoniu.

Jaskra

Jaskra to bardzo groźna choroba oczu, na którą na całym świecie choruje 2-3 proc. populacji po 40. roku życia. Uszkadza ona nerw wzrokowy, stopniowo doprowadzając do pogorszenia i utraty wzroku. Za przyczynę jaskry uważano do tej pory wysokie ciśnienie w gałce ocznej. Jednakże okazuje się, że geneza jej powstania może być różna.

Leczenie jaskry polega na zmniejszaniu ciśnienia śródgałkowego poprzez stosowanie leków ułatwiających odpływ cieczy wodnistej gałki ocznej i zmniejszenie jej produkcji. Stosuje się do tego głównie leki w postaci kropli, a czasem zalecane są lekarstwa doustne. Jaskrę można leczyć także operacyjnie.

Choroba ta najczęściej rozwija się powoli i przez długi czas nie daje żadnych objawów. Do osób szczególnie na nią narażonych należą cukrzycy, osoby cierpiące na miażdżycę i hiperlipidemię, osoby z krótkowzrocznością poniżej 4 dioptrii i zmianami w siatkówce oraz naczyniówce oka, osoby z obciążeniem dziedzicznym oraz szczególnie narażone na stres, migrenowcy, a także osoby mające kłopoty z wysokim ciśnieniem tętniczym.

Zaćma

Zaćma jest degeneracyjną chorobą oczu, prowadzącą do zmętnienia soczewki. To schorzenie inaczej nazywa się kataraktą (od łacińskiego słowa cataracta).

Należy wiedzieć, iż u zdrowych osób soczewka przepuszcza trafiające do oka światło, załamując je pod takim kątem, by docierało do siatkówki oka i w taki sposób trafia przez nerw wzrokowy do mózgu. Jeżeli nastąpi zamglenie soczewki, to ilość światła docierającego do niej będzie niewystarczająca, co spowoduje, że widziany obraz będzie nieostry.

Obniżenie przejrzystości soczewki u osób w starszym wieku jest zjawiskiem fizjologicznym i wolno postępującym, jednakże niekiedy u pewnej grupy osób takie pogorszenie wzroku może nastąpić nawet w ciągu paru miesięcy.

Zaćma jest dominującą przyczyną pogorszenia wzroku u osób po 55. roku życia. Na szczęście można ją z powodzeniem leczyć operacyjnie. Zespół MML wykonał z sukcesem ponad 5000 zabiegów usunięcia zaćmy i ten właśnie zabieg okulistyczny cieszy się największym zainteresowaniem wśród naszych pacjentów.

Zwyrodnienie plamki żółtej (zwyrodnienie plamki związane z wiekiem, AMD)

Zwyrodnienie plamki żółtej, zwane również zwyrodnieniem plamki związanym z wiekiem i AMD, jest chorobą niewielkiego obszaru w centrum siatkówki, odpowiedzialnego za widzenie szczegółów znajdujących się w centrum pola widzenia. Na schorzenie to cierpią głównie osoby po 50. roku życia. Choroba jest spowodowana rozszerzającym się zanikiem receptorów wzrokowych plamki żółtej.

AMD powoduje trudności z widzeniem z bliska przy wykonywaniu codziennych czynności. Choroba charakteryzuje się powolnym i bezbolesnym postępem. Niekiedy jednak może rozwijać się bardzo szybko, doprowadzając do nieodwracalnej utraty widzenia (tzw. ślepoty centralnej).

Pacjenci ze zwyrodnieniem plamki związanym z wiekiem najczęściej skarżą się na:

  • zaburzenia widzenia w środku obrazu,
  • trudności w czytaniu i pisaniu,
  • zniekształcone widzenie linii prostych,
  • trudności w rozróżnianiu kolorów.

Zwyrodnienie siatkówki

Zwyrodnienia powstające na obwodzie siatkówki są szczególnie niebezpieczne, ponieważ mogą doprowadzić do jej przedarcia, pęknięcia i odwarstwienia. Najczęściej dotyczą one pacjentów z krótkowzrocznością oraz osób w wieku starszym, które są bardziej podatne na choroby siatkówki. Aby zapobiec ciężkim powikłaniom obwodowego zwyrodnienia siatkówki, konieczne jest przeprowadzenie zabiegu laseroterapii obwodu siatkówki.

Przedarcie siatkówki objawia się nagłym spadkiem ostrości wzroku, błyskami, widzeniem mętów w oku oraz ubytkami w polu widzenia. Natomiast inna zmiana, zwana popularnie zwyrodnieniem kraciastym siatkówki, może prowadzić do odwarstwienia siatkówki. Polega ona na pojawieniu się małych, okrągłych, zanikowych dziurek. Podczas badania dna oka widoczna jest wówczas charakterystyczna sieć białych linii, które tworzą wzór „kratki”.

Retinopatia cukrzycowa

Retinopatia cukrzycowa to najczęściej stwierdzane i najcięższe powikłanie dotyczące gałek ocznych. Nazwy tej używa się w odniesieniu do zmian w gałce ocznej, występujących w przebiegu cukrzycy, a wynikających z hiperglikemii. Retinopatia cukrzycowa polega na patologicznych zmianach występujących w siatkówce, których główną przyczyną jest duże stężenie glukozy we krwi.

Zmiany te wykrywa się jedynie w badaniu okulistycznym. Dlatego podczas wizyty trzeba poinformować lekarza o cukrzycy, aby wykonał badanie pod tym kątem. Bardzo ważnym elementem diagnostyki jest badanie dna oka, gdyż wczesne zmiany cukrzycowe nie dają żadnych objawów i tylko badanie przeprowadzone przez specjalistę pozwala je wykryć odpowiednio wcześnie.

Odwarstwienie siatkówki

Odwarstwienie siatkówki jest oddzieleniem siatkówki od błony naczyniowej oka. Objawia się błyskami i mętami zaburzającymi pole widzenia.

Jest ono poważnym stanem, u podłoża którego leży oddzielenie siatkówki od błony naczyniowej. Do rozwarstwienia dochodzi na poziomie nabłonka barwnikowego siatkówki – jednej z dziesięciu jej warstw. Siatkówka pozbawiona tlenu i innych substancji dostarczanych z krwią nie jest w stanie prawidłowo funkcjonować.

Schorzenie może być wywołane zmianami rozrostowymi komórek, stanem zapalnym lub procesem nowotworowym. Wymaga ono szybkiego leczenia, gdyż wraz z jego postępem, wzrasta ryzyko nieodwracalnej utraty wzroku. Leczenie odwarstwienia siatkówki polega na jak najszybszym wykonaniu zabiegu chirurgicznego.

Zwyrodnienie ciała szklistego (męty ciała szklistego)

Męty ciała szklistego, znane także jako latające muszki (łac. muscae volitantes), to przypadłość medyczna polegająca na nagromadzeniu się różnych substancji o dowolnym stopniu ruchomości, przezroczystości, gęstości, grubości, znajdujących się w ciele szklistym oka. Przyjmują one różnorodne kształty, np. cieni, nitek, kropek czy zmarszczek i pojawiają się zazwyczaj w środkowym polu widzenia.

Objawem zwyrodnienia ciała szklistego jest zwykle zamazany obraz, paprochy i latające „muszki” utrudniające widzenie. Czasem dochodzi też do wylewu krwi do ciała szklistego.

Chorobie sprzyjają: cukrzyca, miażdżyca i wysokie ciśnienie, a także zmiany zwyrodnieniowe odcinka szyjnego kręgosłupa, które – poprzez uciski – prowadzą do niedotlenienia oka oraz – powodujący skurcz naczyń – stres.

Zwyrodnienie barwnikowe siatkówki (retinopatia barwnikowa)

Barwnikowe zwyrodnienie siatkówki, zwane inaczej retinopatią barwnikową, to choroba siatkówki oka, która powoduje postępującą i nieodwracalną utratę pola widzenia. Ma ona charakter dziedziczny. W jej początkowej fazie, w dnie oka pojawiają się niewielkie skupiska barwnika, które z czasem zagęszczają się i ostatecznie uniemożliwiają prawidłowe widzenie.

Pierwszym objawem retinopatii barwnikowej może być ślepota zmierzchowa, pojawiająca się już po 20. roku życia, a także niewielkie mroczki przed oczami oraz powolna utrata widzenia obwodowego.

Leczenie zwyrodnienia barwnikowego siatkówki obecnie niestety nie jest możliwe. Zaleca się stosowanie wysokich dawek witaminy A oraz antyoksydantów.

Zapalenie spojówek

Zapalenie spojówek jest jedną z najczęściej występujących chorób okulistycznych. Podczas tego schorzenia procesowi zapalnemu ulega cienka błona śluzowa, pokrywająca część gałki ocznej oraz znajdująca się w wewnętrznej części powieki.

Z tego powodu oczy chorego stają się zaczerwienione, a z kanalików łzowych wypływa wydzielina. Poza zaczerwienieniem, odczuwalne jest silne pieczenie oczu, łzawienie, szczypanie, sklejanie powiek, a niekiedy nawet światłowstręt. Przy zapaleniu spojówek można również zaobserwować przekrwienie gałki ocznej i występowanie wodnistej lub ropnej wydzieliny.

Choroba ta może mieć charakter zakaźny, alergiczny lub mechaniczny. Zwykle mija samoistnie po upływie maksymalnie dwóch tygodni. W niektórych przypadkach wymaga jednak leczenia za pomocą kropli z antybiotykiem lub leków antyhistaminowych.

Zez

Zez jest schorzeniem polegającym na nierównoległym ustawieniu gałek ocznych oraz powodującym różnego rodzaju zaburzenia widzenia jednoocznego i obuocznego. Wada ta wiąże się z osłabieniem mięśni ocznych, których efektem jest zmiana kąta patrzenia jednego oka względem drugiego i zaburzenia widzenia stereoskopowego.

Osoby z zezem mają problemy przy prowadzeniu samochodu czy operowaniu różnymi urządzeniami i maszynami w ruchu oraz z uprawianiem niektórych sportów. U dzieci do 6.-8. roku życia posiadających zez jednostronny, dochodzi w mózgu do tzw. tłumienia obrazu pochodzącego z chorego oka, co prowadzi do jego niedowidzenia oraz do utraty lub niewykształcenia środkowej fiksacji siatkówkowej.

Do przyczyn powstania zeza zaliczamy:

  • czynniki genetyczne,
  • wady refrakcji,
  • choroby ośrodkowego układu nerwowego,
  • choroby gałki ocznej lub oczodołu,
  • choroby mięśni gałkoruchowych lub nerwów unerwiających te mięśnie.

Jak wygląda wizyta u okulisty

Wizyta u okulisty zwykle rozpoczyna się od przeprowadzenia wywiadu medycznego, po którym lekarz wykonuje badanie przedmiotowe. To ostatnie polega na ocenie stanu powiek, oczodołów, ruchomości i wielkości gałek ocznych oraz na sprawdzeniu ostrości wzroku, a także postrzegania kolorów.

Badając ostrość wzroku, specjalista przeprowadza też refraktometrię, czyli badanie komputerowe. Może on także posłużyć się tradycyjnym badaniem Snellena, polegającym na odczytywaniu przez pacjenta – osobno lewym i prawym okiem – liter o różnej wielkości, z odległości wyznaczonej przez okulistę. Przy użyciu komputera lekarz może także ustalić optymalną wartość szkieł korekcyjnych, umożliwiającą pacjentowi pełną ostrość widzenia.

Kolejnym badaniem podstawowym, które powinniśmy przejść podczas wizyty okulistycznej jest pomiar ciśnienia wewnątrzgałkowego, mierzonego za pomocą urządzenia zwanego tonometrem. Prawidłowa wartość ciśnienia śródgałkowego nie powinna przekraczać 21-22 mm Hg. Są jednak osoby, u których ciśnienie to jest wyższe niż 22 mm Hg oraz takie, u których wynosi ono znacznie poniżej normy, czyli 12-15 mm Hg.

Po dokonaniu pomiaru ciśnienia wewnątrzgałkowego lekarz okulista przystępuje do szczegółowego badania oka. Na początku sprawdza ustawienie gałek ocznych i ich ruchomość, po czym przechodzi do badania w lampie szczelinowej.

Zapewne poleci on pacjentowi w następnej kolejności oprzeć brodę i czoło na specjalnej podpórce, by mógł bez problemu ocenić zarówno przedni, jak i tylny odcinek oka. W badaniu przedniego odcinka oka ocenia on rogówkę, tęczówkę, soczewkę i komorę przednią. Badanie to jest absolutnie nieinwazyjne. Trwa ono kilka minut, jednakże aby zbadać dno oka, lekarz musi zastosować krople, które rozszerzają źrenice, co powoduje u pacjenta przejściowe pogorszenie widzenia, zwłaszcza do bliży.

Okulista ocenia tylny odcinek oka umieszczając przed nim specjalną soczewkę, która umożliwia sprawdzenie w bardzo dużym powiększeniu wszystkich odcinków jego dna, m.in. tarczy nerwu wzrokowego czy siatkówki.

Jakie specjalistyczne badania może zlecić lekarz okulista

W przypadku wykrycia nieprawidłowości specjalista może zlecić dodatkowe badania, takie jak:

  • angiografia fluoresceinowa, czyli kontrastowe badanie naczyń krwionośnych dna oka,
  • badanie elektrofizjologiczne,
  • OCT,
  • GCC,
  • badanie USG gałki ocznej w przypadku słabego wglądu w dno oka,
  • badanie pola widzenia przy podejrzeniu jaskry.

Pamiętajmy, że badanie okulistyczne trwa kilkanaście minut, a przy tym jest całkowicie bezbolesne i bezpieczne. Dlatego też nie bójmy się wizyt u okulisty i nie odkładajmy ich, szczególnie jeśli nasz wzrok się pogarsza. Osoby po 40. roku życia powinny badać się przynajmniej raz na 2 lata, a jeśli występują u nich schorzenia ogólne, takie jak cukrzyca czy nadciśnienie tętnicze, nawet częściej – co 3-6 miesięcy, w zależności od zaleceń lekarza.

Jakie okulistyczne badania specjalistyczne można wykonać w Centrum Medycznym MML

W przychodni okulistycznej MML można wykonać m.in. badania OCT plamki oraz tarczy nerwu wzrokowego, OCT GCC, tomografię komputerową dróg łzowych z kontrastem, badania tzw. jaskrowe, czyli OCT GCC wraz z OCT tarczy nerwu wzrokowego, a także badanie IOL Master. Diagnostyka jest przeprowadzana przez lekarzy specjalistów.

Badanie OCT oka

OCT, czyli optyczna koherentna tomografia dna oka, jest nowoczesnym badaniem pozwalającym na ocenę narządu wzroku. Badanie to wykorzystuje się głównie w diagnostyce chorób siatkówki. Wykonanie badania OCT oka umożliwia uzyskanie modelu przekroju tkanek. W swoim przebiegu badanie przypomina ultrasonografię, ponieważ do oka wprowadzana jest wiązka światła, która odbijając się, informuje o położeniu poszczególnych jego części.

Optyczna koherentna tomografia jest wykonywana u osób, które mają związane z wiekiem zwyrodnienie plamki, a także makulopatię cukrzycową lub obrzęki plamki żółtej.

Przed przystąpieniem do badania pacjentowi aplikuje się specjalne krople, które rozszerzają źrenice. Badanie trwa około kilkunastu minut i jest całkowicie bezpieczne. Z tego powodu może być wykonywane wiele razy i u osób w każdym wieku.

Badanie komórek zwojowych GCC

Ponieważ komórki zwojowe siatkówki w procesie rozwoju jaskry ulegają zanikowi jako pierwsze, tę groźną dla wzroku chorobę można wykryć poprzez tomograficzne badanie ich warstwy, już na etapie najwcześniejszych zmian strukturalnych, jeszcze przed ujawnieniem się klinicznych objawów chorobowych w polu widzenia.

Badanie GCC jest stosunkowo nową metodą, wprowadzoną do współczesnej diagnostyki jaskry. Metoda powstała razem z neuroprotekcją. Ta ostatnia jest nowym kierunkiem w leczeniu tej groźnej choroby, którego zadaniem jest zapobieganie lub spowalnianie śmierci komórek zwojowych siatkówki.

Badanie komórek zwojowych siatkówki GCC jest badaniem szybkim, bezbolesnym i nieinwazyjnym.

Tomografia komputerowa dróg łzowych z kontrastem

Tomografia komputerowa jest jednym z najbardziej zaawansowanych i najdokładniejszych obecnie badań obrazowych, czyli takich które pozwalają zobaczyć struktury znajdujące się wewnątrz żywego organizmu. Widoczność owych struktur można dodatkowo zwiększyć, podając pacjentowi tzw. kontrast. Jest to substancja, która może pochłaniać promieniowanie o wiele lepiej lub słabiej i dzięki temu, wprowadzona do organizmu pacjenta, poprawia widoczność obrazowanych elementów, przenikając do nich lub przeciwnie – odcinając się na ich tle.

Badanie IOL Master

Badanie urządzeniem IOL Master umożliwia obliczenie mocy optycznej implantu wewnątrzgałkowego wszczepianego podczas zabiegu zaćmy.

Pozwala ono na zmierzenie parametrów, takich jak:

  • głębokość komory przedniej,
  • grubość rogówki,
  • długość osiowa gałki ocznej.

Badanie to wykorzystuje się również przy chirurgii refrakcyjnej, a także w profilaktyce jaskry.

Jakie choroby oczu leczymy i jakie zabiegi wykonujemy w Centrum Medycznym MML

W Centrum Medycznym MML w Warszawie leczymy choroby oczu – zarówno powiek, jak i spojówek, a także rogówki, zaćmy soczewki czy zwyrodnienia siatkówki. Umawiając się u nas na wizytę, masz pewność, że twoim problemem okulistycznym zajmie się wykwalifikowany specjalista.

Nasi lekarze mają zarówno czynne doświadczenie w diagnostyce i leczeniu chorób oczu, jak i stale poszerzają swoją wiedzę na temat najnowszych i najskuteczniejszych sposobów leczenia, stosowanych przez światowe kliniki okulistyczne.

Jest to niezwykle istotne, zwłaszcza w przypadku najgroźniejszych chorób, takich jak jaskra, choroby siatkówki czy plamki żółtej. W ich przypadku opieka wykwalifikowanego lekarza specjalisty znacząco zwiększa szanse w walce o wzrok.

W gabinecie konsultacyjnym Centrum Medycznego MML możliwe jest też wykonanie drobnych zabiegów okulistycznych, tj.:

  • płukanie dróg łzowych i ocena ich drożności,
  • zdjęcie szwów po zabiegach operacyjnych,
  • podanie zastrzyków pod gałkę oczną,
  • usuwanie ciał obcych z worka spojówkowego i rogówki,
  • usuwanie nieprawidłowo rosnących rzęs.

Ponadto w naszej klinice okulistycznej wykonujemy operacje usunięcia zaćmy w ramach Narodowego Funduszu Zdrowia. Prowadzimy również konsultacje kontrolne, przedoperacyjne oraz pooperacyjne. Są one wykonywane przez specjalistów chirurgii okulistycznej – lekarzy z wieloletnim doświadczeniem klinicznym.

W trakcie konsultacji okulistycznych wykorzystujemy biomikroskop, który pozwala na wykrycie niektórych chorób oczu, a także monitorowanie zmian w gałce ocznej po wykonaniu różnych zabiegów. Badanie to połączone jest z możliwością wizualizacji na dużym ekranie plazmowym, dzięki czemu pacjent może oglądać wnętrze swojego oka oraz jego aparatu ochronnego. W ten sposób, może on zobaczyć dokładnie te miejsca, w których występują problemy zdrowotne, np. choroby powiek, choroby spojówek, choroby rogówki, zaćma czy zwyrodnienia siatkówki.

Do diagnostyki wymagającej większej precyzji wykorzystujemy mikroskop okulistyczny. Zastosowanie mikroskopów jest najważniejszą metodą pomiaru gęstości komórek śródbłonka rogówki, która umożliwia precyzyjne rozpoznanie rozmaitych chorób narządu wzroku, albowiem prawidłowe funkcjonowanie i integralność rogówki oka w dużej mierze uzależnione są od stanu śródbłonka.

Mikroskopy stosowane są m.in. do oceny wielkości i kształtu komórek śródbłonka, a także ich gęstości i rozmieszczenia w celu rozpoznania jaskry, dystrofii rogówki, zespołu rzekomego złuszczenia torebki soczewkowej, zapalenia błony naczyniowej, tępych urazów gałki ocznej, ale także cukrzycy. Badanie mikroskopowe oka wykonuje się również dla oceny stanu narządu po przeprowadzonych zabiegach wewnątrzgałkowych.

W Centrum Medycznym MML wykonujemy również dokumentację zdjęciową i filmową na nośnikach cyfrowych. W ciągu kolejnych konsultacji przeprowadzamy kontrolę ustępowania zmian chorobowych na podstawie zachowanych fotografii, a także wyjaśniamy poszczególne problemy w trakcie leczenia chorób okulistycznych.

Okulistyka dziecięca

Już od narodzin dziecka powinno się sprawdzać prawidłowy rozwój jego wzroku. Dobrze jest zdać sobie sprawę, że pierwszą wizytę u okulisty nasza pociecha może już odbyć po ukończeniu 3 miesięcy. Konsultacja w przypadku tak małego dziecka ma przede wszystkim na celu wykluczenie wad wrodzonych związanych z narządem wzroku, z zezem włącznie, a także umożliwia ocenę ruchomości gałek ocznych.

Natomiast badanie ostrości widzenia przeprowadza się dopiero u dzieci nieco starszych. Badanie to okulista dziecięcy wykonuje za pomocą specjalnej, przystosowanej dla najmłodszych, tablicy, na której zamiast liter, dziecko może odnajdywać obrazki przedstawiające zwierzęta, domki lub inne rozpoznawalne dla niego przedmioty. Lekarz może również przeprowadzić u niego tzw. test uprzywilejowanego widzenia.

Należy pamiętać o tym, że choroby oczu i wady wzroku mogą występować bezobjawowo, dlatego tak ważne jest przestrzeganie właściwych terminów okresowych badań kontrolnych dziecka.

Kiedy powinniśmy pójść z dzieckiem do okulisty

U małych dzieci zwykle dość trudno jest zaobserwować problemy z widzeniem. Jednakże rodziców powinno zaniepokoić, jeśli dziecko nie dostrzega przedmiotów, podchodzi zbyt blisko do telewizora, niechętnie rysuje czy koloruje.

Objawami chorób wzroku u najmłodszych bywają także:

  • bóle głowy,
  • bóle oczu,
  • niestaranne pisanie,
  • wychodzenie poza linię,
  • szybkie męczenie się przy czytaniu i pisaniu.

Dość szczególną wskazówką, że coś nieprawidłowego dzieje się ze wzrokiem dziecka, może być brak charakterystycznego czerwonego odblasku na oczach, zauważalnego na zdjęciach. Jeśli zamiast czerwonych kropek, widzimy białe refleksy, może to oznaczać siatkówczaka lub wrodzoną zaćmę.

Jednymi z najczęstszych przyczyn, z powodu których pacjenci trafiają do okulisty dziecięcego, są problemy z ostrością widzenia. Jednakże przy okazji badania u dziecka ostrości wzroku, warto sprawdzić także jego zakres widzenia barw oraz widzenie przestrzenne. Przy stwierdzonych nieprawidłowościach, ważne jest, by szybko zastosować odpowiednie metody leczenia i ewentualnie dopasować odpowiednie szkła korygujące wadę.

Podczas kontroli przeprowadzanej przez okulistę, powinno również zostać sprawdzone, czy dziecko ma prawidłowe widzenie trójwymiarowe.  W celu wykluczenia patologii trzeba także zbadać dno i przedni odcinek oka.

Na badanie okulistyczne dzieci należy zgłosić się, zwłaszcza gdy:

  • zaobserwowaliśmy, iż dziecku łzawią lub ropieją oczy (należy wówczas zbadać, czy nie istnieje u niego niedrożność kanału nosowo-łzowego),
  • podejrzewamy zeza,
  • zaobserwowaliśmy oczopląs, czyli drżenie gałek ocznych,
  • doszło do jakiegoś urazu lub infekcji albo pojawiła się alergia,
  • podejrzewamy wadę wzroku – krótko- lub dalekowzroczność,
  • dziecko urodziło się przedwcześnie – należy wówczas wykonać badanie dna oczu, aby wykluczyć retinopatię wcześniaczą, prowadzącą do utraty wzroku,
  • zaobserwowaliśmy u dziecka nierówną wielkość i szerokość szpar powiekowych lub inną nieprawidłową budowę oczu,
  • dziecko zostało skierowane do okulisty przez pediatrę w kierunku badania nadciśnienia śródczaszkowego.

Widzenie dziecka rozwija się od urodzenia do około 8. roku życia, dlatego należy kontrolować jego wzrok co najmniej raz w roku, zwłaszcza przed rozpoczęciem nauki w szkole i w okresie wczesnoszkolnym, ponieważ niezdiagnozowane i nieskorygowane zaburzenia mogą być przyczyną pojawienia się dysleksji, dysgrafii i problemów w nauce.

Jeśli chociaż jedno z rodziców ma wadę wzroku, dziecko ma duże ryzyko wystąpienia tej samej wady. Badanie wzroku teoretycznie powinno być częścią bilansów, wykonywanych przez pediatrę w wieku 2, 4, 6 i 10 lat.

Należy również pamiętać, iż długotrwała praca przed monitorem może wpływać u dzieci krótkowzrocznych na progresję wady wzroku.

Jak przygotować dziecko do wizyty u okulisty

Wizyta u psychologa, okulisty czy dentysty kojarzona jest przez niektórych rodziców z traumą dla dziecka. Spotkanie malucha z okulistą dziecięcym nie musi być jednak nieprzyjemnym przeżyciem. Wystarczy go bowiem odpowiednio przygotować do spotkania ze specjalistą.

W tym celu niezbędna będzie szczera rozmowa oraz odpowiednio ukierunkowana zabawa. Aby skutecznie zredukować stres u malca, trzeba używać argumentów, które będą dla dziecka zrozumiałe, ale też wzbudzą w nim ciekawość i zachęcą do współpracy z lekarzem.

Bardzo skuteczną metodą w redukcji stresu przed wizytą jest zabawa w odgrywanie ról. Dlatego też wcześniej można pobawić się w „okulistę”, chociażby po to, by skłonić dziecko do współpracy i odpowiedzi na zadawane pytania.

Można też bawić się w rozróżnianie sylwetek zwierzątek, postaci i kształtów na tablicy, poćwiczyć zakrywanie oczu, zapoznać z noszeniem okularów, np. zakładając przeciwsłoneczne oraz zaświecić w zabawie latarką w oczy, by uniknąć szoku w trakcie wizyty.

Cena badań i zabiegów okulistycznych w MML

W prywatnej klinice okulistycznej MML ceny konsultacji wahają się od 300-680 zł, natomiast koszty badań – w zależności od ich rodzaju – mieszczą się w przedziale od 60-280 zł.

Najbardziej zróżnicowane ceny obowiązują przy zabiegach. Oscylują one w przedziale od 300 zł za leczenie przewlekłego zapalenia powiek aż po 4800-9550 zł za skomplikowane operacje zaćmy.

Poza procedurami wykonywanymi na zasadach komercyjnych, przeprowadzamy też zabiegi i operacje okulistyczne w ramach Narodowego Funduszu Zdrowia.

Potrzebujesz opieki okulisty? Już dziś zgłoś się do Centrum Medycznego MML Warszawa!